Op de afgesproken tijd stond Karin op de stoep en we namen plaats aan de keukentafel. Mijn zus kwam erbij zitten, want die regelde in het verleden altijd mijn financiën. De ongeopende post en stukken van de schuldeisers lagen al op tafel. Ondanks dat ik zelf om hulp had gevraagd, vond ik het ook wel erg spannend. Je moet toch je verhaal op tafel leggen en dat is best moeilijk. Karin luisterde aandachtig naar mijn verhaal.
Allereerst hebben we geprobeerd orde te scheppen in de chaos. Het merendeel van de post was inmiddels achterhaald en kon worden weggegooid. We hebben samen alles op een rijtje gezet en zijn gaan bellen met schuldeisers. Wat staat er open en mogen wij even uitstel. Hierop werd gelukkig goed gereageerd door de schuldeisers. Ik zat soms met verbazing te luisteren naar de gesprekken van Karin. Mijn zus en ik zochten vaak contact en dan moest je gewoon heel veel betalen terwijl dat niet ging. Nu belt Karin samen met ons en dan lukt het wel. Nadat we alles hadden geïnventariseerd bleek dat de schuld nog hoger was dan ik vooraf had ingeschat. Ik schrok daar behoorlijk van.